Doodgewoon?

Enig idee hoeveel mensen er per jaar in Nederland sterven?

Ik weet het eigenlijk ook niet.

Gelukkig helpt het Centraal Bureau voor de Statistiek me aan de cijfers. In 2015 waren er in Nederland ruim 147.000 sterfgevallen, dat zijn er per maand meer dan 12.250. Dit getal gaat pas voor me leven als ik spiek hoeveel mensen er in mijn woonplaats Grave wonen: 12. 672. Slik. Het besef van hoeveelheden is ineens helder.

Blijkbaar is sterven iets veel voorkomends en iets heel normaals. Doodgewoon. Het woord zegt het al. En toch kijken we er anders tegenaan. We ervaren sterven niet als "gewoon". Het is eerder andersom: we ervaren het leven als "gewoon". We doen het tenslotte ongemerkt elke dag.

Totdat je van dichtbij te maken krijgt met een sterfgeval. Of met een ernstige diagnose. Dan staat alles op zijn kop. Dan pas ervaar je de waarde van een leven. Dan pas merk je hoe bijzonder het Leven is, en ook hoe bijzonder de Dood. Die onherroepelijke Dood. Die geheimzinnige Dood. De Dood waar we tijdens ons leven het liefst onze ogen voor sluiten. Om, als het eenmaal zo ver is, de ogen voor eeuwig te sluiten. De Dood die, net als het Leven, voor ons allemaal komt. Twee kanten van een medaille, onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Maar doodgewoon?